Net als in de DDR / Sovjet Unie: Comités stellen vast hoe zenders en journalisten over bepaalde onderwerpen moeten berichten
Of het nu om migranten, Syrië, Rusland, Oekraïne of tal van andere onderwerpen gaat: de overheid bepaalt inmiddels grotendeels op wat voor manier hierover bericht mag worden.
Een vrije en onafhankelijke pers wordt algemeen beschouwd als één van de vier belangrijkste pijlers van een democratie. In Europa, en zeker in Duitsland, wordt die pijler in snel tempo afgebroken. De Duitse journalist Claudia Zimmermann, die het waagde kritisch over de massa immigratie van miljoenen moslims te berichten, en onthulde dat de pers in Duitsland gedwongen wordt zich aan de instructies van Berlijn te houden, werd keihard aangepakt.
Afgewezen artikelen, geboycotte telefoongesprekken, een publicatie waarin ze rechtstreeks wordt tegengesproken – freelance journalist Claudia Zimmermann moest het allemaal ondergaan nadat ze had onthuld dat de WDR, onderdeel van de staatszender ARD, door de regering in Berlijn verplicht wordt om uitsluitend positief over de massa immigratie te berichten, en grote druk uitoefent op alle journalisten om geen enkele kritiek te uiten op het open-grenzen beleid van bondskanselier Angela Merkel.
DDR-achtige comités bepalen wat het publiek (niet) te horen mag krijgen
‘We zijn een publieke zender, we worden uit belastinggeld betaald, en dat betekent dat wij de visie van de overheid interpreteren, en niet die van de oppositie,’ had Zimmermann al in januari 2016 tijdens een interview met de Nederlandse radiozender L1 Limburg gezegd. Haar meerderen hadden haar te verstaan gegeven dat ze ‘op een positievere manier’ over het migrantenbeleid moest schrijven. ‘
‘Er zijn verschillende comités die het beleid van de programma’s bepalen, en die de redacteurs hebben geïnstrueerd dat ze het beleid van de regering Merkel moeten steunen.’ Dit doet sterk denken aan de voormalige Sovjet Unie en DDR, waar zoals u weet Angela Merkel zelf werkzaam was bij de beruchte Stasi, die op vergelijkbare wijze alles controleerde en bepaalde wat de burgers van de pers te horen en te lezen kregen.
Instructies uit Berlijn mondeling afgedwongen
‘In de media, niet alleen in de WDR, wordt Merkels migrantenbeleid door journalisten zeer krachtig gesteund. Sommige journalisten, inclusief ikzelf, probeerden meer kritische onderwerpen te belichten, maar die werden niet goedgekeurd.’ De instructies uit Berlijn staan volgens haar overigens niet letterlijk op papier, ‘want dat zou te opzichtig zijn geweest en protesten hebben ontlokt. De druk komt (mondeling) van bovenaf. Niet gewenste onderwerpen krijgen simpelweg geen groen licht, dus een journalist heeft geen enkele kans bij het aanbieden van zo’n onderwerp.’
Zo beloofde de WDR weliswaar om Zimmermann niet te ontslaan, maar weigerde de zender vervolgens wel een groot aantal van haar bijdragen, ook over andere onderwerpen. Enkele van deze verworpen bijdragen werden vervolgens aan andere WDR journalisten gegeven. Hen werd tevens van hogerhand ‘aanbevolen’ om een verklaring te ondertekenen waarin ze afstand namen van Zimmermann, en de WDR prezen vanwege diens ‘integriteit’.
Zimmermann: ‘Het grappigste hieraan was dat de helft van alle medewerkers dat niet wilden ondertekenen. Er was een verhitte interne discussie over ontstaan.’ Uiteindelijk weigerde meer dan de helft de verklaring te ondertekenen, maar werd tegenover het publiek doodleuk beweerd dat het een ‘unanieme veroordeling’ van haar onthullingen was. Enkele van haar collega’s fluisterden in haar oor dat ze de opdracht hadden gekregen niet meer met haar te praten.
Ook eenzijdig nieuws over Oekraïne, Rusland en Syrië
Naast de migrantencrisis wordt er in Duitsland en Europa over nog een onderwerp zeer eenzijdig bericht: Oekraïne en daarmee verbonden Rusland, waarvan nog steeds ten onrechte wordt beweerd dat het land de Krim heeft ‘geannexeerd’, terwijl in werkelijkheid sprake is van een 100% democratische hereniging. ‘Ik zou willen dat de berichtgeving hierover veel substantiëlere en meer gebalanceerd zou zijn, ‘ aldus Zimmermann.
Hetzelfde geldt voor het conflict in Syrië, vervolgde ze. Ze wees op een collega die vorig jaar een reportage wilde maken over de andere kant van het leven in Syrië, wat niet getekend is door de oorlog. ‘Ze wilde het prachtige Syrië laten zien, de schoonheid van het land, over hoe ze daar vakantie vieren, en dat het daar lang niet overal oorlog is.’ Maar deze journaliste kreeg te horen dat zo’n bijdrage niet op prijs zou worden gesteld. ‘Het betekent dat ze alleen oorlogsberichten over Syrië willen, geen mooie beelden. Dat is volgens mij ook een vorm van eenzijdige verslaggeving.’ (1)
Umvolkung, maar dat mag u niet weten of zeggen
Het mocht eens dat het publiek ontdekt dat Syrische ‘vluchtelingen’ helemaal niet naar Europa, maar doorgaans maar enkele tientallen kilometers hoeven te reizen om in veilig gebied met meer dan voldoende voedsel en voorzieningen te komen, nota bene in eigen land. De Europese elite wil beslist niet dat de burgers dan ontdekken dat de migranten’crisis’ een extreemlinks ideologisch besluit is geweest, pure leugenpropaganda, waarmee onze grenzen, culturen en volken door islamisering doelgericht worden uitgewist. En daar is als conclusie weer dat beruchte woord wat dit beleid het beste omschrijft: Umvolkung.
Eenzelfde vorm van staatspropaganda kennen we helaas ook in Nederland, ook al mag er hier en daar in een column nog wel een kritische vraag over de massa immigratie worden gesteld. Maar dat is dan ook alles, want ook hier is de exploderende migrantencriminaliteit in de massamedia een zo goed als verboden onderwerp. Van tal van zo kort en neutraal mogelijk omschreven steekpartijen en andere gewelddaden mag beslist de identiteit, afkomst en/of huidskleur van de daders niet worden vermeld.
David D. Letterman
(1) Russia Today
(2) Xandernieuws