‘Zwanenzang op een beroepstak waarin echte journalisten zijn verdwenen’ – Door WikiLeaks aangetoonde banden Hillary Clinton met pedo netwerk worden door politiek-correcte Nederlandse desinformatie- en propagandamedia ‘nepnieuws’ genoemd
De blinde steun voor Hillary Clinton, en het totaal negeren van haar vele schandalen, is een van de vele bewijzen dat de onafhankelijke berichtgeving al heel lang is verdwenen, en is vervangen door politiek-correcte disinformatie waarmee u wordt ‘opgevoed’ in het ‘progressieve’ rood/groen/linkse gedachtengoed.
Udo Ulfkotte zijn boek ‘Gekochte Journalisten – Hoe politici, geheime diensten en het grote geld de Duitse massamedia sturen’ werd meteen een bestseller, en is inmiddels in diverse talen vertaald. De voormalige hoofdredacteur van de Frankfurter Allgemeine Zeitung, Udo Ulfkotte, heeft nu een opvolger geschreven, getiteld: ‘Volkspedagogen – Hoe de massamedia ons politiek correct willen opvoeden’. Waar wij in de kop hierboven de term ‘nepnieuws’ aan hebben toegevoegd, omdat er bijna geen dag meer voorbij gaat waarop deze term wordt gebruikt om het door de elite niet gewenste echte nieuws, zoals over Hillary Clinton, zwart te maken.
Nepnieuws
Het linksradicale NU.nl staat er ook vandaag weer vol mee: nepnieuws. Neem nu het hoofdartikel van rond 13.00 uur: ‘Nee-stem Italië is geen stem tegen de EU’. Gisteren hebben we uitgebreid onderbouwd en toegelicht dat bijna alle waarnemers en analisten het erover eens zijn dat een ‘nee’ tegen de staatshervormingsplannen wel degelijk een stem tegen de euro en tegen de EU is, en mogelijk al volgend jaar tot de Italiaanse uittreding kan leiden. Het ‘nee’ was echter niet gewenst in Brussel, dus wordt nu alles uit de kast getrokken om de betekenis van de uitslag van het referendum af te zwakken.
Ander voorbeeld: uit de door WikiLeaks gepubliceerde gehackte Democratische emails kwam duidelijk naar voren dat de Clintons nauw betrokken zijn bij een pedofiel en kinderhandel netwerk. Daar hebben we op deze site, met tal van bronverwijzingen, ruimschoots aandacht aan besteed. Omdat het echter om de gewenste ‘Nieuwe Wereld Orde’ kandidaat gaat, werden tijdens de verkiezingscampagne alle aanwijzingen en bewijzen simpelweg genegeerd, en nu een ‘complottheorie’ en ‘nepnieuws’ genoemd (2).
‘Onze kwaliteits’media wekken graag de indruk dat zei het monopolie bezitten op het echte nieuws. In werkelijkheid wordt het ‘nieuws’ op enkele uitzonderingen na in vrijwel niet één Europees land zó eenzijdig, beperkt en misleidend aan het volk gebracht. Het is namelijk beslist niet zo dat er geen officiële buitenlandse media zijn die het nieuws van een andere kant belichten. Wat het Italiaanse referendum betreft: neem de Deutsche Wirtschafts Nachrichten, dat een veel eerlijkere kop heeft, namelijk: ‘Goed voor Europa: Italië zegt nee tegen corruptie en machtsmisbruik’.
Woeste aanval op onafhankelijke en alternatieve media
Udo Ulfkotte komt ook in zijn nieuwe boek met tal van concrete voorbeelden van manipulatie door de gevestigde journalistiek. Hij toont aan dat de echte reden dat steeds meer mensen zijn gaan twijfelen aan de reguliere media -en daar massaal hun abonnementen bij opzeggen- niet de opkomst van vrijheidspartijen of Pegida is, maar dat deze media door hun jarenlange misleidende berichtgeving zélf schuldig zijn aan het verlies van hun geloofwaardigheid.
Na het Brexit en vooral na de verkiezing van Trump –zaken die volgens de zichzelf verklaarde kwaliteitsjournalisten onmogelijk konden plaatsvinden- keken sommige media en verslaggevers heel eventjes in de spiegel – om zich vervolgens weer om te keren voor een woeste aanval op de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid. De verkettering van alternatieve en onafhankelijke blogs en websites werd in de hoogste versnelling gezet, waarbij de laatste overgebleven restjes neutraliteit en onafhankelijkheid definitief in de vuilnisbak werden gegooid.
Iedereen die niet met hun politiek-correcte rood-groen gestreepte bril op verslag doet van het nieuws, wordt aan de schandpaal genageld. Terwijl Europese politici elders in de wereld ijveren voor de mensenrechten en de vrijheid van meningsuiting, wordt die hier, in hun eigen landen, razendsnel afgebroken. Kritisch over de EU, de massale moslimimmigratie, de islam, de islamisering van ons continent? Dan loop je het steeds grotere risico ‘op zwart’ te worden gezet – nu nog tijdelijk, straks permanent. Of thuis onverwacht politiebezoek te ontvangen, zoals enkele Nederlanders al overkwam.
Duitse leraar aan schandpaal voor bezoeken anti-immigratie website
En kijk eens wat er gebeurde met een populaire Duitse leraar in Schwarmstedt, die op zijn Facebook een artikel op de site van Junge Freiheit had geliket. De schoolleiding, lokale media en politici beschuldigden hem onmiddellijk van het oproepen tot vreemdelingenhaat en discriminatie, terwijl daar ook in het artikel geen enkele sprake van was. Maar Junge Freiheit staat vanwege kritiek op de massa immigratie nu eenmaal op de Duitse zwarte lijst met zogenaamde ‘nepnieuws’ sites, en ‘dus’ mag je zo’n site zelfs niet eens meer bezoeken.
Na grondig onderzoek werd weliswaar geoordeeld dat de leraar niets had gedaan dat disciplinaire maatregelen of strafrechtelijke vervolging verdiende, maar desondanks werd hij door de school gedwongen overgeplaatst. De leraren, ouderenraad en 1350 scholieren pleitten er vervolgens voor deze overplaatsing ongedaan te maken, en kregen vervolgens met ‘grote druk’ van hogerhand te maken om diens straf gewoon te accepteren.
Zo ver is het in Nederland nog niet, maar dat kan op iedere willekeurige dag veranderen. Misschien is het zelfs al zover, en worden vergelijkbare gevallen zorgvuldig uit de media gehouden.
En hoe zullen deze scholieren, hun ouders en hun leraren nu denken over de reguliere media, die met onterechte en tendentieuze beschuldigingen de carrière van een man probeerden te verwoesten, enkel omdat hij een niet-politiek correcte site van de zwarte lijst had bezocht? Hun vertrouwen in de berichtgeving van de media zal vermoedelijk voorgoed zijn verdwenen.
Zwanenzang op een beroepstak waarin echte journalisten zijn verdwenen
Ulfkotte onderbouwt zijn harde feiten met bijna 500 bronverwijzingen. Daar zitten zaken tussen die bijna onvoorstelbaar zijn, zoals de nauwe samenwerking tussen het magazine Focus en de Duitse veiligheidsdienst BND, en vermoedelijk ook de CIA. WikiLeaks wijst erop dat Focus aan een lastercampagne deelnam tegen NSA klokkenluider Edward Snowden door hem een ‘Russische agent’ te noemen, terwijl daar nooit een flintertje bewijs voor werd geleverd.
‘Dit boek is een zwanenzang op een complete beroepstak, die zijn eigen politiek correctheid boven het informatierecht van de burgers stelt,’ schrijft journalist Stefan Schubert over Ulfkottes nieuws boek. De tijd dat media en verslaggevers nog échte journalistiek bedreven, zoals tijdens de onthullingen van het Watergate schandaal, ligt heel ver achter ons. ‘Vandaag is het een regelrechte, voor het grootste deel met belastinggeld betaalde, zichzelf lovende media industrie, die journalisten € 15.000,- betaalt voor sentimentele verhaaltjes over vluchtelingen.’
David D. Letterman
(1) KOPP
(2) NU
(3) Deutsche Wirtschafts Nachrichten
(4) Xandernieuws