Als de nood het hoogst is… komt het ongeluk nooit alleen
Maria Vooghel vóór haar ernstige auto-ongeluk (illustratief). Inmiddels weegt ze nog maar 48,5 kilo en dreigt ze door de torenhoge, niet vergoedde medische kosten binnenkort met haar dochter in het park te moeten gaan slapen.
De laatste jaren word ik steeds vaker geconfronteerd met onthutsende, pijnlijke en soms zelfs schokkende toestanden waarin de allerzwaksten in onze samenleving in terecht zijn gekomen. Neem nu de bejaarden in verzorgingstehuizen, die van het kabinet Rutte onlangs geen recht kregen op een dagelijkse wasbeurt of zelfs maar een voortijdige noodzakelijke verschoning van hun 24 uurs (!) luier. Thuiszorgmedewerkers constateren daarnaast een toename in vereenzaming en vervuiling (2). Dan zijn er ook nog de vergeten slachtoffers van ‘het systeem’ in het algemeen – mensen zoals de 44 jarige Maria, die 13 jaar geleden een ernstig auto-ongeluk kreeg en daarbij onder andere hersenletsel opliep, en vervolgens door verzekeraars en instanties in de kou werd gezet, waardoor ze niet eens meer naar de tandarts kan.
Het zal je maar gebeuren; je bent nog jong, hebt een uitstekende baan en reist de hele wereld rond, kortom: het leven lacht je toe. En dan ineens maakt een ernstig auto-ongeluk, aantoonbaar veroorzaakt door een ander, bijna overal een einde aan, behalve aan je leven. Als je dan ook nog met permanent hersenletsel moet zien verder te leven en 100% arbeidsongeschikt wordt verklaard en met chronische pijn en een half verwoeste kaak verder moet, verwacht je tenminste dat de Nederlandse verzorgingsstaat, met al zijn voorzieningen, verplichte afdrachten en verzekeringen, je bijstaat.
Inkomen 83% achteruit; wonen met dochter in 1-kamer zonder bank
Normaal gesproken gebeurt dat ook, maar triest genoeg niet in Maria’s geval. Vóór haar ongeluk bedroeg haar inkomen € 4680,- per maand; nu is dat nog maar € 816,-. En daar moet ze in haar eentje haar dochter van grootbrengen in een eenkamer appartement zonder bank en zelfs zonder gasfornuis. De nood is inmiddels zo groot, dat Maria vreest binnenkort met haar dochter in het park te moeten gaan slapen.
Illegaal € 350.000, of legaal € 25.000
Maria schrijft dat een verzekeraar na een juridische strijd van ruim 12 jaar uiteindelijk met haar wilde schikken, maar dat die een bedrag van € 350.000, dat met name bedoeld was om gemaakte en nog te maken medische kosten te vergoeden, buiten de officiële boeken om op een bv’tje wilde zetten waar het bedrijf zelf het beheer over zou houden. Maar daarvoor moest ze wel fraude plegen met de bijstand, want de gemeente mocht niets weten van dit bv’tje.
Wilde Maria per se wel de schikking op haar eigen rekening krijgen, zodat ze zelf haar medische behandelingen kon uitkiezen en betalen –en niet in overtreding zou zijn met de bijstandswet-, dan werd het aangeboden bedrag fors verlaagd naar slechts € 25.000. Toen ze weigerde hieraan mee te werken, probeerden ze haar onder dreiging een zwijgplicht op te leggen.
Mediator kiest kant van verzekeraar
Haar mediator had hierin de kant van de verzekeraar gekozen – niet zo vreemd, als bedacht wordt dat deze advocaat medeoprichter was van het ‘felbegeerde’ keurmerk letselschade voor verzekeraars. De rechter oordeelde vervolgens dat hij te weinig informatie had om een uitspraak te kunnen doen in deze zaak. Daarmee zette ook hij Maria feitelijk in de kou, zeker als bedacht wordt dat zij de proceskosten moest betalen.
Bewijsmateriaal genegeerd of verdwenen
Daarnaast verhaalt ze over verdachte gebeurtenissen. Zo werd haar computer twee keer gehackt en bleken alle documenten en (röntgen)foto’s die de gevolgen van haar ongeluk en haar medische toestand bewezen, verdwenen. Ook werd aangedragen (medisch) bewijsmateriaal tijdens haar juridische strijd simpelweg genegeerd.
48,5 kilo en niet genoeg te eten
Bovendien kwam hier na het ongeluk de chronische pijn bovenop, mede veroorzaakt door een half verwoeste kaak die ernstige ontstekingen veroorzaakte, waarvoor de noodzakelijke behandelingen niet door de verzekeraar werden vergoed. Na de jarenlange ellende weegt Maria nog maar 48,5 kilo en slaat ze zelf regelmatig maaltijden over, zodat haar dochter nog wel te eten heeft.
Noodkreet om menselijkheid en hulp
‘Niemand schijnt zich echter werkelijk geroepen te voelen om hulp te bieden en zich hard te maken tegen dit diepe en onuitsprekelijke onrecht, wat slechts geboren werd uit hebzucht en zelfverrijking. En een corruptie die eerder groter dan kleiner lijkt te worden binnen de letselschadewereld. Dit is een regelrechte noodkreet! Een laatste bede vanuit mijn hart om menselijkheid, solidariteit en hulp!’
Maria uit deze vertwijfeling niet enkel voor zichzelf, maar voor de mogelijk duizenden andere stille slachtoffers die op het moment van hun grootste nood door ‘het systeem’ in de steek worden gelaten – meer nog: uit puur winstbejag worden gedwarsboomd in hun moeizame pogingen weer iets van hun verwoeste leven te maken.
Meer informatie vindt u op Maria’s weblog ‘Wonderenwereld’. Wij hopen van ganser harte dat Maria door het zoeken van publiciteit voor haar schrijnende verhaal met mensen in aanraking komt die bereid zijn haar te helpen om uit de huidige ellende te komen, zodat ze ondanks alle chronische beperkingen samen met haar dochter weer een enigszins menswaardig bestaan kan opbouwen.
David D. Letterman
(1) Wonderenwereld
(2) NU (‘Thuiszorgmedewerkers zien vooral vereenzaming en vervuiling’)