Diplomaat: ‘Betrekkingen Turkije met VS in 50 jaar niet zo slecht geweest’ – ‘Iran kan in 2017 eigen operationele kernbom hebben’
Het lijkt erop dat Putin en Erdogan hun hernieuwde ‘vriendschap’ vooral willen gebruiken om Europa en de VS onder grotere druk te zetten. Zo wil Erdogan de EU hiermee dwingen de 80 miljoen Turken visumvrijheid te geven, en de VS om zijn vijand Fethulah Gülen uit te leveren.
Israëlische politici en militaire leiders zijn ongerust over de plotselinge toenadering tussen Turkije en Rusland. Na 9 maanden vijandigheid als gevolg van het neerhalen van een Russische bommenwerper boven Syrië door Turkije (november 2015), hebben de presidenten Vladimir Putin en Recep Tayyip Erdogan vandaag met elkaar gesproken in St. Petersburg, waar de G20 top wordt gehouden. Vooral Putins onomwonden steun voor Erdogan na de (false flag) staatsgreep is goed gevallen in Ankara. In Israël is men bang tegenover een nieuw blok met Rusland, Turkije, Iran, Irak en Syrië gesteld te worden. Gezien de vele oorlogen die de Russen en Turken al met elkaar uitvochten, zal het wantrouwen tussen beide volken echter niet zomaar verdwenen zijn.
Machtsblok Rusland-Turkije-Iran-Irak-Syrië in wording?
In Israël kijkt men bezorgd toe hoe Erdogan steeds hardere taal uitsluit tegen Amerika en de NAVO, en tegelijkertijd toenadering zoekt tot Rusland en Iran. De Turkse dictator gaat al over een paar dagen naar Teheran voor een ontmoeting met president Hassan Rouhani. Israëlische inlichtingenspecialisten stellen dat het er op lijkt dat Erdogan een nieuw machtsblok in het Midden Oosten probeert te vormen, dat bestaat uit Turkije, Rusland, Iran, Irak, Syrië, en indirect ook de Shi’itische terreurbeweging Hezbollah in Libanon.
Israël raakt juist steeds nauwer geïntegreerd in een anti-Iraanse Soenitische alliantie met Saudi Arabië, Egypte, de Verenigde Arabische Emiraten en Jordanië. De nog maar net herstelde diplomatieke en deels ook militaire banden tussen Israël en Turkije komen hiermee opnieuw onder druk te staan. Israël zal zeker geen geavanceerde technologie met de Turken willen delen, als daarbij het risico bestaat dat Ankara dit zal delen met Iran. Ook de Israëlische samenwerking met Rusland ten aanzien van de burgeroorlog in Syrië komt hierdoor op losse schroeven te staan. (1)
‘Iran kan in 2017 operationele kernbom hebben’
In Jeruzalem speelt tevens mee dat Iran het ‘wassen neus’ nucleaire akkoord met de regering Obama eenvoudig kan gebruiken om het kernwapenprogramma verder voort te zetten. Zoals verwacht heeft opperleider Ayatollah Ali Khamenei de VS er al meerdere malen van beschuldigd de afspraken te ‘schenden’, wat voor de islamitische republiek voldoende reden is om dat zelf ook te (blijven) doen.
Omdat Teheran door Obama in staat werd gesteld om vrijwel alle benodigde technologie en capaciteiten te behouden, kunnen de Iraniërs al eind 2017 een eigen operationele kernbom hebben, als daartoe besloten wordt. (2)
‘Rusland en Turkije willen Westen lesje leren’
Alexei Malashenko, analist bij het Moscow Carnegie Centre, zegt dat het Putin en Erdogan er vooral om te doen is om ‘het Westen een lesje te leren’. Turkse officials gaven op hun beurt te kennen dat men in Ankara erg blij is dat Putin onmiddellijk zijn onomwonden steun voor Erdogan uitsprak, terwijl er vanuit Europa en Amerika juist kritiek kwam, omdat de Turkse despoot de (false flag) coup gebruikte om tienduizenden tegenstanders te ontslaan, te arresteren of op een andere manier op een zijspoor te zetten.
Bovendien is Erdogan woedend dat Amerika niet meteen de in de VS wonende verbannen islamist Fethulah Gülen aan Turkije uitlevert. Gülen, een voormalige vriend en ideologische partner van de Turkse leider, heeft hoogstwaarschijnlijk niets met de coup te maken, maar Erdogan geeft hem desondanks de schuld en wil hem in zijn eigen land kunnen berechten, met de bedoeling hem definitief uit te kunnen schakelen.
‘Betrekkingen met VS in 50 jaar niet zo slecht geweest’
Een Turkse diplomaat in Moskou verklaarde dan ook dat ‘onze betrekkingen met de VS in 50 jaar niet zo slecht zijn geweest’. Dat heeft er zeker aan bijgedragen dat Erdogan het initiatief nam om de beschadigde banden met Rusland, die het gevolg waren van het neerschieten van een Russische jachtbommenwerper boven Syrië door Turkse F-16’s in november 2015, te herstellen.
Het Kremlin vindt die toenadering op dit moment prima, omdat de NAVO al tijden bezig is met een agressieve militaire opbouw in Oost Europa, en mede verantwoordelijk is voor de staatsgreep in Oekraïne. Ook de valse anti-Russische propaganda in de Westerse media steekt behoorlijk in Moskou. NAVO-lid Turkije losweken en opzetten tegen het Westerse bondgenootschap is voor de Russen dan ook een uitgelezen kans om de oneerlijke behandeling door het Westen te vergelden.
Wantrouwen na 8 oorlogen blijft groot
Officials van beide landen hadden het vandaag over een ‘historische ontmoeting’ tussen Putin en Erdogan (3). Desondanks zullen beide volken het verleden niet zomaar kunnen vergeten. De Russen en Turken vochten de afgelopen 300 jaar maar liefst 8 oorlogen met elkaar uit, die uiteindelijk allemaal door de (Ottomaanse) Turken werden verloren. Het wantrouwen zal dan ook groot blijven, en zeker gezien Erdogans onvoorspelbare ‘switches’ en onbetrouwbaar gebleken beloftes en toezeggingen, kan de nu toegejuichte alliantie tussen Rusland en Turkije net zo goed in één klap weer als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Erdogan gebruikt Putin om Europa en VS onder druk te zetten
Sommige analisten denken dat Erdogan de toenadering tot Rusland enkel gebruikt om Europa en Amerika onder nog grotere druk te zetten om zijn eisen in te willigen. Van Europa eist hij in uiterlijk oktober visumvrijheid voor alle 80 miljoen Turken. De Amerikanen moeten in zijn ogen over de brug komen met de uitlevering van Fethulah Gülen. De kans is zeker aanwezig dat het Westen hem nu alsnog zijn zin gaat geven, om zo te voorkomen dat scheuren met de NAVO en de EU op een daadwerkelijke breuk uitlopen.
Voor de gewone Europese burger zou dat feit op zich juist heel goed nieuws zijn, omdat een vrij, democratisch, veilig, welvarend en niet-geïslamiseerd Europa Turkije juist als de allerergste kiespijn kan missen. Des te zorgwekkender is het dat men in Brussel, Berlijn en Den Haag in toenemende mate bereid lijkt om –ondanks alle geleverde kritiek- nog dieper door de knieën te zinken voor de Turkse dictator, en daarmee voor de islam en totale islamisering van onze samenleving.
David D. Letterman
(1) DEBKA
(2) DEBKA
(3) Zero Hedge