Hoge Saudische official: Het is nu of nooit voor vrede met Israël – Russen zouden grotendeels instemmen met Israëlische vredesvoorstellen
Links, rechts, seculier of religieus – vrijwel iedereen in Israël is het er over eens dat de hoofdstad Jeruzalem nooit meer opgegeven mag worden.
Gisteren vierde Israël dat zijn hoofdstad Jeruzalem 49 jaar geleden werd bevrijd van de Jordaanse bezetting. Premier Netanyahu bezwoer opnieuw dat Jeruzalem nooit meer verdeeld zal worden, en voor altijd de verenigde hoofdstad van de Joodse staat zal blijven. Ondertussen werkt hij op de achtergrond hard aan een definitieve oplossing voor de Palestijnse kwestie. Deze week zou hij tijdens zijn bezoek aan Moskou aan president Putin gaan voorstellen een leidinggevende rol te nemen in het vredesproces. De Franse vredesconferentie in Parijs laten de Israëliërs bewust links liggen, reden waarom ook de Duitsers en Britten er niet aan mee zullen doen.
Het planten van de Israëlische vlag op de Klaagmuur was volgens Netanyahu het belangrijkste moment voor de Joodse staat na de oprichting in 1948. ’49 Jaar geleden werd Jeruzalem bevrijd van zijn ketenen. Wij zullen niet terugkeren naar een realiteit waarin de stad is verscheurd, verdeeld en gewond,’ aldus de premier tijdens een officiële ceremonie op de berg Herzl.
Drie mislukte Arabisch-islamitische uitroeiingsoorlogen
Tot aan de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd Jeruzalem illegaal bezet door Jordanië. Bij de oprichting van Israël in 1948 had de VN namelijk bepaald dat er een referendum over de toekomst van de stad moest worden gehouden, een voorwaarde die wel door de Joden, maar door niet één islamitische partij werd geaccepteerd. Wat volgde was de eerste Arabische uitroeiingsoorlog tegen de pas geboren Joodse staat. Ondanks steun van de Britten mislukte die, alsmede ook de tweede poging in 1967, en derde poging in 1973.
Netanyahu herinnerde zich de bevrijding van Jeruzalem nog goed, en verwees naar de soldaten die op hun voertuigen leuzen zoals ‘Nooit meer Auschwitz’ en ‘Nooit meer een Masada’ hadden geschreven. ‘Wederom werd bewezen dat de enige manier om ons bestaan te garanderen onze aanwezigheid is, en onze mogelijkheid onszelf te verdedigen en de veiligheid van de staat Israël te bewaren.’
Nauwe samenwerking met Rusland
De Israëlische leider sprak openlijk over ‘het ontstaan van het Joodse nationale bewustzijn in de voormalige Sovjet Unie’. Morgen vliegt hij naar Moskou om de 25 jarige betrekkingen met Rusland te vieren. In 1967 werden de Arabische legers nog gesteund, gefinancierd en bewapend door de Sovjets.
De laatste jaren werken beide landen echter steeds nauwer samen, ook op militair gebied. Die samenwerking werd niet alleen ingegeven door de burgeroorlog in Syrië, maar ook door de vaak zeer negatieve houding van de Amerikaanse president Obama tegen Israël. Ook de vijandschap van de Turken wordt door de Russen en Israëliërs gedeeld.
‘Vrede niet bereikt door dictaten’
De premier herhaalde maar weer eens dat ‘vrede wordt bereikt door directe en vrije onderhandelingen,’ iets dat al jaren door de Palestijnen wordt afgewezen. De verdragen met Egypte en Jordanië tonen volgens hem aan dat vrede niet wordt bereikt door internationale dictaten, zoals de Fransen proberen te doen met hun conferentie in Parijs.
‘Dezelfde partijen in de internationale arena die geen vinger uitstaken om ons te helpen toen wij met vernietiging werden bedreigd, waren degenen die ons een politieke oplossing wilden opleggen. Toen werkte het niet, en het zal ook nu niet werken,’ vervolgde Netanyahu, daarbij impliciet zware kritiek uitend op de Fransen, de EU en de regering Obama. ‘Ieder internationaal dictaat zal de Palestijnen doen verharden in hun stellingen. Iedereen die onze band met Jeruzalem ontkent, de Tempelberg verandert in een centrum van religieuze oproer, en het (Palestijnse) terrorisme niet veroordeelt, heeft nog een lange weg te gaan naar vrede.’ (1)
Netanyahu wil Putin als vredestichter
Juist vanwege deze zaken heeft de Israëlische regering geen enkel vertrouwen meer in Europese bemoeienissen. Vandaag en morgen gaat Netanyahu in Moskou proberen om Putin over te halen Israël op te nemen in de militaire samenwerking die er tussen de VS en Rusland aan het ontstaan is in de oorlog tegen ISIS. Het is aannemelijk dat Netanyahu onlangs om deze reden Avigdor Lieberman, van Russische komaf en een vriend van Putin, als nieuwe minister van Defensie aanstelde.
Als tegenprestatie is Israël bereid om Putin tot belangrijkste vredestichter te verheffen. Met Amerikaanse steun zouden er dan in Genève of Moskou onderhandelingen met de Palestijnen moeten worden geopend. Netanyahu hoopt ook Egypte en Saudi Arabië over de streep te trekken, waardoor het voor de Palestijnen wel heel erg moeilijk wordt te blijven volharden in hun weigering te onderhandelen.
Hoge Saudische official: Nu of nooit voor vrede met Israël
Dr. Anwar Eshki, een hoge Saudische official die regelmatig overlegt met Israëlische collega’s, stelt dat het ‘nu of nooit is voor vrede met Israël’. Als Israël het Arabische vredesinitiatief accepteert, dan zouden alle Arabische landen bereid zijn de Joodse staat te erkennen, en de betrekkingen te normaliseren. Probleem is dat dit initiatief enkele voor Israël onacceptabele voorwaarden bevat, zoals de verdeling van Jeruzalem en het recht op ‘terugkeer’ van inmiddels miljoenen Palestijnse ‘vluchtelingen’.
‘Als er tijdens Netanyahu’s termijn geen vrede komt, dan vertel ik u dat er helemaal geen vrede zal worden bereikt,’ waarschuwde hij. ‘U en wij zullen deze kans missen, omdat die kans niet zal terugkeren.’ (3)
Russische formule voorziet in landruil
De Russische viceminister van Buitenlandse Zaken Mikhail Bogdanov, die de leiding heeft over het Midden Oosten beleid van het Kremlin, stelde op 3 juni in Parijs een formule voor die erg lijkt op het voorstel dat Lieberman enige jaren geleden deed. De huidige minister van Defensie opperde toen om delen van het huidige Israël met overwegend Arabische inwoners aan de Palestijnen te geven, in ruil voor Israëlische soevereiniteit over de Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria, beter bekend als de Westelijke Jordaanoever.
Bemiddeling tussen Fatah en Hamas
Bogdanov bood tevens aan een vredesconferentie te organiseren, en daarnaast te bemiddelen tussen de twee belangrijkste Palestijnse terreurbewegingen, te weten Abu Mazens (Mahmoud Abbas’) Fatah, dat de kern vormt van de Palestijnse Autoriteit, en Hamas, dat nog steeds met harde hand over de Gazastrook heerst. (2)
Steun van Obama?
Het is niet ondenkbaar dat president Obama instemt met een leidinggevende rol van Putin, omdat zijn Midden Oostenbeleid anders ook wat de Israëlische-Palestijnse kwestie betreft op een totale mislukking zal uitdraaien. Obama zou nog voor hij in januari het veld ruimt voor zijn opvolger tenminste één groot diplomatiek succes mede op zijn naam willen zetten.
David D. Letterman