Als er een groep is die daadwerkelijk kan worden gekenmerkt als ‘vluchtelingen’ zijn het wel de christenen woonachtig in de islamitische wereld. Repressieve islamitische regimes en de opkomst van terreurbewegingen zoals Islamitische Staat (IS) hebben hun leven veranderd in een ware hel. Al jaren lang verlaten christenen deze regio’s in epische proporties; een etnische zuivering die bijna compleet wordt genegeerd door de mainstream media. Hoewel veel van deze christenen hun heil zoeken in het Westen, biedt zelfs dit niet langer garantie voor vrede en veiligheid.
Etnische zuivering
Een jaar geleden veroverde IS de Irakese stad Qaraqosh, een eeuwenoude Assyrisch-christelijke stad. De bevolking sloeg massaal op de vlucht en voor de achterblijvers had IS een duidelijke boodschap: “Bekeer of sterf.” De christenen die ‘geluk’ hadden kregen een derde optie voorgeschoteld in de vorm van jizya; een vernederende belasting voor niet-moslims die hen feitelijk tot derderangsburgers transformeert.
Het komt dus niet als verrassing dat veel christenen in het Midden-Oosten – de bakermat van het christendom nota bene – de regio voorgoed verlaten. In eerdere artikelen kon u al lezen over de precaire situatie waarin deze minderheidsgroep verkeert, maar recente gebeurtenissen tonen aan dat de situatie nog hopelozer is dan gedacht.
Gedurende het regime van Saddam Hoessein leefden er 1.4 miljoen christenen in Irak. Vandaag de dag zijn er nog amper 250.000 over. Nieuwe onderzoeken tonen aan dat als de huidige ontwikkelingen zich voortzetten het Irakese christendom in het jaar 2020 voor goed verdwenen zal zijn. Daarmee blijven er nog slechts drie landen over met een aanzienlijke minderheid aan christenen: Syrië, Libanon en Egypte.
De uitbraak van de Syrische burgeroorlog in 2011 betekende eveneens een onofficieel startsein voor de etnische zuivering van christenen in Syrië. De vooroorlogse christelijke bevolking van Syrië werd geschat op ongeveer twee miljoen. Momenteel zijn er ruim 350.000 christenen op de vlucht geslagen. Velen vluchten naar Libanon, wat tevens het laatste relatief veilige land in de regio voor hen zal zijn. Anderen gaan naar Europa, om nooit meer terug te keren.
Geen rust
Wie denkt dat de christelijke vluchtelingen rust vinden in Europa heeft het mis. Steeds vaker berichten de media over bedreigde minderheden in asielzoekerscentra (azc’s). In Duitsland worden christelijke asielzoekers uitgescholden, geslagen, bespuugd en met de dood bedreigd. Ook christelijke kinderen worden hierbij niet gespaard. In een azc in de stad Hemer werd een christelijke asielzoeker en zijn zwangere vrouw aangevallen door een woedende meute moslims.
Een soortgelijke situatie is zichtbaar in Nederland. Een onderzoek uit 2010 toonde al aan dat 80 tot 90% van de christenen in Nederlandse azc’s zich gediscrimineerd voelt. Aangezien dit onderzoek stamt uit de tijd voor de uitbraak van de Europese migratiecrisis, kunnen we stellen dat de huidige toestand nog uitzichtlozer is. Dit beeld werd nog eens bevestigd toen enkele christelijke asielzoekers vluchtten uit het azc van Gilze en Rijen, omdat zij voortdurend werden blootgesteld aan vernedering en discriminatie. De Iraanse asielzoeker Mostafa Talaie, die zich tijdens zijn verblijf in Nederland bekeerde tot het christendom, werd zelfs vermoord vanwege zijn bekering.
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan doen zich vergelijkbare taferelen voor. Zo telt Canada een relatief omvangrijke gemeenschap van Koptische christenen, die hun vaderland Egypte ontvlucht zijn vanwege onafgebroken islamitische vervolging. Sinds enkele jaren adviseren de Canadese veiligheidsdiensten de Kopten Kerstmis ‘onopvallend’ te vieren vanwege angst voor aanslagen. Niet lang daarna werden er ’s nachts molotovcocktails door een raam van een nieuw geopende Koptische kerk gegooid.
In Zweden is het geweld tegen christenen verspreid buiten de azc’s. In de stad Göteborg gaat de Assyrisch-christelijke gemeenschap gebukt onder een golf van voortdurende bedreigingen. Aldaar werden huizen en horeca-aangelegenheden die gerund worden door Assyriërs besmeurd met graffititeksten. Ook de Arabische letter ‘n’ – die in Syrië en Irak gebruikt wordt door radicalen om christelijke huizen te identificeren – werd op de panden aangetroffen. Bovendien hadden de ‘Zweedse’ IS-sympathisanten nog een duidelijke boodschap voor de Assyriërs: “Bekeer of sterf.”
Het verhaal van de christenen uit de islamitische wereld is tragisch. Waar zij ook heen vluchten, de globale jihad blijft hen achtervolgen.
David D. Letterman
(1) Curiales